Chelou daje tutaj słuchaczom wgląd w swoje myśli, w swój pogląd na świat. Stajemy się niejako częścią jego życia, poznajemy przemyślenia mężczyzny i jego obraz rzeczywistości. Na początku tekstu zwraca się do kogoś z prośbą o to, by zatańczył dla niego nago. Mówi o zrzuceniu z siebie ubrań, które zdają się być dla niego symbolem ograniczeń, więzieniem. Nagość jest naturalnym stanem, od którego nie powinniśmy uciekać.
Nawiązuje do zbliżeń, seksualnej przyjemności, mówi o nowych doznaniach. Jego zdaniem kluczem do szczęścia jest koncentrowanie się na małych, codziennych cudach, przyjemnościach dnia powszedniego, które najczęściej umykają nam w zgiełku świata. To tutaj leży nasza radość. Wszystko inne traci przy nich sens.
W tekście odnosi się też do brytyjskiego hymnu, który nawołuje Boga do ocalenia królowej. Chelou odwraca prośbę - ocal drzewa, nie potrzebujemy na świecie więcej monarchów. Mówi o tym co uważa za ważne, za istotne. Kolejne wątki przenikają się tutaj w spójną historię jego spojrzenia na świat.
