"Alone In A Room" daje nam w jakimś sensie wgląd w psychikę szaleńca. Narrator tego kawałka zdaje się zmagać z niesamowitą frustracją, czuje żądzę mordu, której nie potrafi w żaden sposób powstrzymać. Chce poprzez odebranie życia innej osobie stać się kimś więcej, niż tylko zwyczajnym człowiekiem.
Według niego ciemność, która od zawsze w nim narastała zostanie w jakiś sposób wypuszczona tylko i wyłącznie w momencie, w którym dopuści się tego jakże straszliwego czynu. To siedzi w nim tak głęboko, że stało się już jego częścią. Czy "Alone In A Room" pokazuje nam potencjalne konsekwencję zagłębiania się w ciemną stronę naszej natury?
W tekście wspomniane jest, że bohatera fascynują ludzie podobni do niego samego, uważani za megalomanów, narcyzów. Czy tak właśnie może skończyć się grzebanie w sprawach, które powinniśmy omijać szerokim łukiem? Od zawsze przecież przyciąga nas zło i okrucieństwo, starczy tylko popatrzeć na masę horrorów, które co roku wchodzą do kin, pełne brutalności gry, czy nasze niezdrowe zainteresowanie seryjnymi mordercami, których z jednej strony się boimy, ale z drugiej w jakiś dziwny sposób poważamy.
Granice mogą się nam w pewnym momencie rozmyć, jeśli zbyt głęboko zawędrujemy w naszych podróżach. Warto o tym pamiętać, by nie podzielić losu człowieka, o którym opowiada ten kawałek.
