"Mercy" jest podsumowaniem wątków podjętych na "I Am King". To znakomity epilog, pokazujący nam, co w końcu stało się z narratorem, który przez całą tę przygodę szukał odpowiedzi na to, kim jest i w jaki sposób osiągnąć wewnętrzny spokój. Wcześniej myślał, że tylko droga brutalnej przemocy przybliża go do osiągnięcia celu.
Dopuszczał się coraz to gorszych uczynków wierząc w swoją wyższość, bezkarność wobec zasad moralnych obowiązujących zwykłych ludzi. Teraz jednak doszło do niego, jak bardzo błądził. Całe jego wcześniejsze życie było po prostu usprawiedliwianiem prymitywnych impulsów. Chciał władzy i krwi, dlatego był w stanie zbudować wokół tego ideologię, która zmieni jego czyny w sprawiedliwe.
Sumienie udało się jednak uspokoić tylko na chwilę. Bohater doszedł do tego, że sprowadza tylko cierpienie na siebie i innych swoją arogancją i egoizmem. W końcu uświadamia sobie, że musi zdystansować się od ludzkości, by w jakiś sposób odpokutować to, co uczynił. Odsuwa się więc od świata, poszukując w sobie jakiejś iskry dobra, nadziei na to, że nie jest skazany na potępienie.
Odkrywa przy tym, że dopiero w samotności, z dala od innych czuje się po raz pierwszy od dawna szczęśliwy. Odnalazł w końcu swoje królestwo, gdzie może rządzić niepodzielnie. To jego własne wnętrze, zamknięte przed kimkolwiek innym, do którego tylko narrator ma wgląd.
