Utwór, w którym narrator zastanawia się nad swoją alienacją, eskapizmem, który uprawia. A robi to, jak wynika z tekstu piosenki, nieświadomie. Próbuje więc znaleźć odpowiedzi na dręczące go pytania, rzuca je w przestrzeń i ma nadzieję, że znajdzie się ktoś, kto pomoże mu zrozumieć samego siebie. A do tej pory będzie wciąż dryfował, unosił się gdzieś bezładnie.
Chłopak zauważa zmiany, które w nim zaszły, wie również, że zmienił się bardzo szybko. Mimo niezmiennego towarzystwa, tych samych przyjaciół, takiego samego życia. Coś jednak się w nim złamało, jego myśli są zupełnie inne. Tak samo jak jego potrzeby i emocje. Nie potrafi już cieszyć się tym, co dawniej. Opowieści jego bliskich już go nie ekscytują, ich obecność nie cieszy. Obserwuje ich z innej niż dotąd perspektywy.
I nie może zrozumieć jak do tego doszło. Kiedy i dlaczego zaszły w nim te drastyczne zmiany. Dochodzi do wniosku, że wszystko to z braku miłości kogoś, kogo on sam pokochał. Świat bez tego uczucia stracił smak, aromat, wszystko straciło w nim sens. I choć na zewnątrz pozostał bez zmian, w jego wnętrzu wszystko wygasło. I tylko miłość ukochanej osoby może na nowo rozpalić w nim ogień.
