Dziękujemy za wysłanie interpretacji
Nasi najlepsi redaktorzy przejrzą jej treść, gdy tylko będzie to możliwe.
Status swojej interpretacji możesz obserwować na stronie swojego profilu.
Dodaj interpretację
Jeśli wiesz o czym śpiewa wykonawca, potrafisz czytać "między wierszami" i
znasz historię tego utworu, możesz dodać interpretację tekstu. Po sprawdzeniu
przez naszych redaktorów, dodamy ją jako oficjalną interpretację utworu!
„Połamany Ludzik” to utwór opowiadający nam o tym, jak dziwną relację tworzą człowiek i Bóg. Eldo opowiada tutaj o tym, jak bardzo ludzkość na przestrzeni wieków oddaliła się od Stwórcy, zbyt bardzo ufając we własne siły.
Na samym początku mieliśmy dobry kontakt z Najwyższym, ale przez Jego pozorną nieobecność i niedostępność zaczęliśmy wątpić w to, czy Go potrzebujemy. Nasza własna pycha i niezdrowe ambicje powodowały stopniowe zapominanie o wartościach, które zostały nam wpojone, skutkując tym, że coraz bardziej gubiliśmy się w tym, co dobre i złe. Bez opieki przemieniliśmy rzeczywistość, jaka nas otacza w nieprzyjazną i niezrozumiałą, a gdy sobie to uświadomiliśmy, od razu pognaliśmy z powrotem do Boga. On rzecz jasna kochał nas dalej i ani chwili nie wahał się, by wskazać nam dobrą drogę.
Człowiek jednak okazał się niewdzięczny i słuchał tylko wtedy, gdy miał problemy, tylko po to by potem znów iść własną ścieżką. Trzeba przyznać, że wizja, jaką przedstawia nam tu Eldo ma naprawdę wiele wspólnego z prawdą. Wraz z naszym rozwojem coraz bardziej odwracamy się od wiary, zamiast niej stawiając na pierwszym miejscu rozum. Gdy jednak znajdujemy się w złym położeniu od razu przypominamy sobie o Bogu, uciekając do niego, gdy wszystko inne nas zawodzi. Zbyt mocno ufamy własnemu osądowi, który przecież często okazuje się być niewystarczający, a z religii zrobiliśmy przestarzały relikt, ostatnią deskę ratunku, po którą sięgamy tylko gdy uświadamiamy sobie, że nie jesteśmy tak doskonali, jak nam się wydawało.
