“Bla bla bla” jest piosenką poruszającą bardzo ważną kwestię - płytkość relacji międzyludzkich w dzisiejszych czasach. Podczas spotkań z naszymi kolegami lub przyjaciółmi, coraz częściej rozmawiamy o banałach, pomijając bardzo ważne i dołujące, trudne dla nas kwestie.
Rozmowy przypominają tytułowe “bla bla bla”, kiedy to chwalimy się tym, co robiliśmy na jakiej imprezie, jaką dziewczynę spotkaliśmy na ulicy lub w co ostatnio graliśmy i z jakim skutkiem. Nie rozmawiamy o problemach, o tym, co zamierzamy czynić oraz nie otwieramy się na ludzi - w końcu Ci mogą to wykorzystać przeciwko nam i nas skrzywdzić. Stawiamy się w jak najlepszym świetle - młodzi i starsi, biedni i bogaci.
Słuszną uwagą Bartosza jest to, że starsi ludzie dziś podczas rozmów ze swoimi rówieśnikami przede wszystkim narzekają na to, jak ciężko jest żyć w kraju, gdzie nikogo nie obchodzą ludzie starsi - podobnie z resztą jak na ceny leków czy kiepską służbę medyczną. Młodzi uciekają do jak najlżejszych tematów, które można przeciągać godzinami, tym samym nie przekazując niczego merytorycznego naszemu rozmówcy. Spotykamy się, pytamy się, jak leci u naszego rozmówcy, ten odpowiada zdawkowo, żegnacie się i znowu udajecie, że wszystko jest dobrze, kiedy przeżywacie wewnętrzny kryzys, obumierając w samym sobie. Przekazem utworu jest zatem zachęcenie do zmienienia czegoś w tym schemacie i pokazywania na własnym przykładzie, że warto ufać swoim bliskim.
