Tematem tej piosenki staje się śmierć i jej odczuwanie. LP próbuje przeanalizować tu zjawisko jakim jest umieranie, które nazywa "rock'n'rollowym". Ma na myśli pewien stereotyp takiego, szalonego, życia. Gwiazdy rocka czy ludzie z tą muzyką związani z reguły mają bardzo luźne podejście do życia - przynajmniej takie sprawiają wrażenie. Funkcjonują w sposób szalony i nietuzinkowy, często umierają bardzo młodo.
Bo nie liczy się dla nich długość życia, a jego jakość. O to najpewniej chodzi tutaj wokalistce. Podobne podejście ma dziewczyna, o której śpiewa tutaj LP. To ktoś, z kim artystka spędziła dużo czasu, kogo dobrze poznała i do kogo żywi jakieś uczucia. Młoda kobieta jest raczej typem buntowniczki, która nie robi sobie nic ze społecznych reguł i zasad. Chce żyć dziko, chce być wolna i robić to, na co ma ochotę.
Jej podejście do życia implikuje poczucie, że jest nieśmiertelna. Swoją nieśmiertelność przelewa również na narratorkę tekstu. Nie możemy umrzeć, nigdy nikt nie pozbawi nas życia, wykrzykuje. Bo wierzy w to, że życie samo w sobie nie jest najwyższą wartością. Najważniejsze jest to, by przeżywać je tak, jak sami zapragniemy. Inaczej jesteśmy martwi już za życia.
