"Forever Young" jest archetypem twórczości "nowej fali" lub muzyki synth-pop z 1980 roku. Tekst jest tu ucieleśnieniem strachu przed wojną nuklearną, który stał się realny pod silnym wpływem klimatu politycznego z początku lat osiemdziesiątych, kiedy utwór został napisany. Ronald Reagan był prezydentem USA, a zimna wojna wciąż się zaostrzała. Po śmierci długoletniego przywódcy radzieckiego, Leonida Breżniewa, światowe obawy zwróciły się na możliwość, że prezydent USA Reagan wywoła nuklearny holokaust.
Nad radosnymi, optymistycznymi akordami kryje się strach przed utraconą niewinnością i wojną kataklizmów. Tekst piosenki jest ironicznym podwójnym wstępem, który z jednej strony ceni młodość, a z drugiej sarkastycznie ją potępia. Pytanie "kto chce żyć wiecznie?" pod ciągłym zagrożeniem wojną nuklearną lub jeszcze gorzej - po tym, jak opad nuklearny spustoszy już planetę.
Początkowe wersy utworu stanowią cytaty z filmów, które wyciągnięte ze swoich kontekstów zostały włożone w nowy kontekst społeczno-kulturowy, kompletnie zmieniając swoje znaczenie. Ostatni wers pierwszej zwrotki to dosłowny cytat z listu 10-letniej amerykanki Samanthy Smith do ówczesnego Szefa Państwa Jurija Andropowa, która w bezpośredni sposób zapytała - "Zrzucicie tę bombę czy nie?" - było to wyrażenie zaniepokojenia całego narodu, obawiającego się eskalacji konfliktu między USA a ZSRR. W odpowiedzi na list dziewczynka wraz z rodziną została zaproszona do Moskwy i Leningradu, stając się tym samym najmłodszą ambasadorką USA.
Utwór z jednej strony jest kultem młodości, ale także przestrzeganiem przed nią. Podkreślona zostaje sytuacja młodych w ówczesnym państwie, gdzie nie mają wielu praw, ich głos niewiele znaczy, jednak ci nie poddają się - "Nie mamy mocy, ale nigdy nie mówimy nigdy." Zdaje się jednak, że tak samo przerażająca jest tu wizja wiecznej młodości, jak wizja starości i śmierci, Osoba mówiąca w utworze nie odnajduje tu złotego środka, kiedy pyta - "Wiecznie młody, chcę być wiecznie młody/ Czy naprawdę chcesz żyć wiecznie?/ Wiecznie lub wcale."
Utwór odzwierciedla także potrzebę pokoju, zgody, zaprzestania wojen i ciągłych gróźb między rządami państw uwikłanych w spór - "Czy możesz sobie wyobrazić, kiedy ten wyścig będzie wygrany?/ Zwracamy nasze złote twarze ku słońcu/ Chwaląc naszych przywódców żyjemy z zgodzie/ Muzyka jest grana przez szaleńców." Słowa wypowiadane tu przez Podmiot można rozumieć dwojako, z jednej strony może mówić o momencie w którym na świecie zapanuje upragniony pokój, nie będzie już widma wojny nuklearnej, z drugiej zaś może chodzić o wygrany wyścig zbrojeń, gdzie twarze zwracające się ku słońcu to twarze wszystkich ofiar wojny nuklearnej - koniec ludzkiej rasy, która oświetlana jest złotą poświatą bomby nuklearnej.
Jeszcze jednym znaczeniem młodości w utworze jest nie dbanie o podziały, nie martwienie się polityką, sporami - wszystko to nie ma wpływu na życie młodych, którzy nie są tym zainteresowani. Dla młodości różnice to siła nie słabość. Właśnie różnice spajają świat. Młodość to rozumie, dlatego gdy młodość "zginie" zginie także świat pochłonięty konfliktami - "Niektórzy są jak woda, niektórzy są jak płomień/ Niektórzy są melodią, a niektórzy są rytmem/ Prędzej czy później wszyscy oni odejdą/ Dlaczego nie pozostaną młodzi?"
