Wojna się skończyła, ale ja wciąż wojuję
Wciąż walczę z duchami, które dawno odeszły
Wciąż walczę, aby dostrzec znaki
Zbyt trudne dla mojego serca
Uratuj mnie, uratuj mnie
Zatrzymaj moją spuściznę, aby mnie oczyścić
Pilnuj diabła, który mnie obserwuje
Uratuj mnie, uratuj mnie
Ostatni postój zanim odejdę
Zaczarowany, jąkam się, modlę się
Proszę uwolnij mnie, powiedz, że mnie potrzebujesz
Nadal płonę od żaru twojego dotyku
Wiem, że nie powinienem, ale to nigdy nie wystarcza
Wiem, że tu nie pasuję
Ale boję się cię zostawić
Dziękujemy za wysłanie interpretacji
Nasi najlepsi redaktorzy przejrzą jej treść, gdy tylko będzie to możliwe.
Status swojej interpretacji możesz obserwować na stronie swojego profilu.
Dodaj interpretację
Jeśli wiesz o czym śpiewa wykonawca, potrafisz czytać "między wierszami" i
znasz historię tego utworu, możesz dodać interpretację tekstu. Po sprawdzeniu
przez naszych redaktorów, dodamy ją jako oficjalną interpretację utworu!
„Last Stand” jest tekstem opowiadającym o losie żołnierzy, którzy po kończącej się wojnie stają się duchami, zjawami straszącymi ich samych.
W krajach afrykańskich wciąż trwają krwawe wojny, a ludzie, przede wszystkim dzieci są wykorzystywani tam tak, jak wykorzystywane są zwierzęta czy rzeczy - rzuca się je na front i obserwuje ich umiejętności. Sprawdza się ich a ich wewnętrzne dobro oraz miękkość serca odchodzą w niepamięć, zostawiając po sobie kanion, którego nic nie jest w stanie zapełnić.
Inną sprawą jest walka o dziedzictwo swoich ojców, bronienie ojczyzny. Podczas wojen światowych ludzie walczyli o to, aby ich rodziny były bezpieczne, ale też o to, aby świat wybudowany na trupach swoich przodków mógł przetrwać. Stąd okrzyki - ratuj mnie.
Ostatni bastion, który przeżył wojnę, musi w końcu odejść, zostawić wartę i wrócić do cywila. Ludzie Ci bardzo ciężko mają wrócić do normalnego życia, przez co nie chcą ranić swoich bliskich. Po powrocie czują dotyk i ciepło swoich kobiet, jednak po poznaniu smaku wojny i zewu krwi, muszą zabijać, aby żyć i czuć, że żyją z dnia na dzień, jednak boją się opuścić dom, gdyż na wojnie jutro może nie być.
Przekazem jest zatem to, aby nie oceniać książki po okładce, gdyż ludzie cierpią i niesamowicie poświęcają się dla innych, kiedy Ci traktują ich jak margines społeczny, który ma krew na swoich rękach.
