„Aleja nr 6, grób nr 4” wbrew pozorom jest dość poważnym utworem, w którym chłopaki starają się wbić swoim słuchaczom trochę oleju do głowy. Poznajemy historię pewnego młodego mężczyzny, teraz już niestety nieboszczyka, dowiadując się po drodze co wpędziło go do grobu. Nie należał on do tego samego świata, co autorzy – był normalnym, porządnym chłopakiem, który po prostu w pewnym momencie swojego życie zboczył na niewłaściwą ścieżkę.
Uległ narkotykom, pozwalając na to, by stopniowo przejmowały kontrolę nad jego życiem. W końcu doprowadził się do całkowitej ruiny, tracąc siłę do dalszego życia. Wcześniej ambitny, teraz nic już go nie obchodziło, łącznie z tym czy w ogóle obudzi się kolejnego dnia.
Teraz, po jego śmierci Spawacze zastanawiają się więc nad tym, ile zła potrafią przynieść człowiekowi narkotyki. Rzecz jasna sami nie są święci i przyznają, że nie każdy w ich ekipie jest „czysty”, ale oddają się tym „rozrywkom” z głową, zdając sobie sprawę z tego, jakie mogą czekać ich konsekwencje. Namawiają i nas do tego, byśmy podchodzili do wszystkiego z głową i myśleli nad tym, czego chcemy od życia. Wszystko jest dla ludzi, jeżeli tylko po drodze zachowywany jest zdrowy rozsądek.
