The Beatles – Królowie muzyki rozrywkowej. Najbardziej niedocenione rockowe piosenek
Z zespołem takim jak The Beatles łatwo jest skupić się na obfitości hitów. Ich dyskografia zawiera jedne z największych piosenek w historii muzyki, ale to nie znaczy, że wszystko inne to kiepskie posieki. Niektóre z najbardziej niedocenianych piosenek Beatlesów są prawdopodobnie jednymi z najlepszych, oczywiście w zależności od tego, kogo zapytasz. Dla zespołu takiego jak The Beatles, który ma tak wiele hitów, łatwo jest zatracić inne świetne utwory, jest partia utworów, które z tego czy innego powodu zostały przeoczone. Więc jakie są najbardziej niedocenione piosenki Beatlesów? Ta lista może zawierać dowolną piosenkę poza ich największymi hitami (a jest ich mnóstwo), a to oznacza, że nawet single są tu uczciwą grą.
Po niedawnej premierze filmu „Yesterday” opowiadającego o świecie w którym zespół nie istnieje, stare hity The Beatles wracają do łask. Jak to najczęściej bywa w wypadku filmów opowiadających o muzykach, najnowsza produkcja wpłynęła nie tylko na sprzedaż albumów grupy z Liverpool, ale także na zmiany list przebojów. Dzięki „Yesterday” na listy przebojów wróciły takie hity jak „Here Comes the Sun”, „Hey Jude”, „Let It Be”, tytułowe „Yesterday” oraz „Come Together.” Wymieniane utwory pojawiły się na zestawieniu Billboard Hot Rock Songs. My natomiast prezentujemy listę mniej znanych, niedocenionych utworów The Beatles.
Piosenka z 1969 roku napisana przez Paula McCartneya (przypisana Lennonowi i McCartneyowi). Piosenka została nagrana przez Beatlesów 31 stycznia 1969 roku. Jej tytuł został użyty w filmie „Two of Us”, który przedstawia fabularyzowaną wersję ponownego spotkania z 1976 roku między McCartneyem a Lennonem.
„Two of Us” został pierwotnie wydany jako utwór otwierający na albumie „Let It Be” z 1970 roku, a remiks tego nagrania został później dołączony do „Let It Be... Naked” z 2003 roku.
Piosenka z podwójnego albumu The Beatles z 1968 roku (znanego również jako „The White Album”). Została napisana przez George'a Harrisona, głównego gitarzystę zespołu. Piosenka służy jako komentarz do dysharmonii w The Beatles po ich powrocie ze studiów Transcendental Meditation w Indiach na początku 1968 roku. Ten brak koleżeństwa znalazł odzwierciedlenie w początkowej apatii zespołu wobec kompozycji, na którą Harrison odpowiedział, zapraszając swojego przyjaciela i sporadycznego współpracownika , Eric Clapton, aby wziął udział w nagraniu.
Piosenka The Beatles z podwójnego albumu z 1968 roku (znanego również jako „The White Album”). Piosenka została napisana przez Johna Lennona, choć została przypisana Lennonowi i McCartneyowi. Utwór napisany w Rishikesh w Indiach, został zainspirowany siostrą aktorki Mii Farrow, Prudence Farrow, która obsesyjnie medytowała podczas ćwiczeń z Maharishi Mahesh Yogi. Jako wyznaczeni „kumple” na kursie medytacyjnym Lennon i George Harrison usiłowali wywabić Farrowa z jej odosobnienia, co doprowadziło Lennona do napisania piosenki. „Dear Prudence” zostało nagrane przez wielu artystów. Nagranie Siouxsie and the Banshees było hitem w Wielkiej Brytanii w 1983 roku.
Piosenka The Beatles, napisana przez Johna Lennona i Paula McCartneya, i wydana na ich albumie „Sgt” z 1967 roku. Paul McCartney napisał i zaśpiewał zwrotkę, a John Lennon napisał refren, który wspólnie śpiewali. Ani George Harrison, ani Ringo Starr nie byli zaangażowani w nagrywanie. Instrumentalne tło utworu zostało w całości wykonane przez małą orkiestrę smyczkową zaaranżowaną przez Mike'a Leandera i była jedną z niewielu piosenek Beatlesów, w których członkowie nie grali na żadnym instrumencie.
Piosenka skomponowana przez Paula McCartneya i pojawiająca się jako czwarta piosenka na albumie „Abbey Road” z 1969 roku. Roboczy tytuł brzmiał: „Oh! Darling (I'll Never Do You No Harm).” Chociaż nie została wydana jako singiel ani w Wielkiej Brytanii, ani w Stanach Zjednoczonych, regionalna filia Capitol z powodzeniem edytowała ją jako singiel w Ameryce Środkowej, mając „Maxwell's Silver Hammer” jako stronę B. utwór został również wydany jako singiel w Portugalii. Apple Records wydało „Oh! Darling” w Japonii przy okazji „Here Comes the Sun” w czerwcu 1970 roku.
Utwór został wydany na albumie Revolver z 1966 roku, poza Stanami Zjednoczonymi i Kanadą, gdzie zamiast tego pojawił się na „Yesterday and Today.” Piosenka została napisana przez Johna Lennona. Paul McCartney stwierdził, że pomógł w tekstach i przypisał utwór „80–20” Lennonowi. Tytuł roboczy brzmiał „You Don’t Get Me.” Piosenka jest godna uwagi ze względu na rozszerzoną podwójną melodię gitary, graną przez George'a Harrisona i Paula McCartneya. Lennon później odrzucił utwór, podobnie jak wiele jego ówczesnych kompozycji, nazywając go „innym z moich wyrzuconych... fantazyjnym papierem wokół pustego pudełka.”
Wydany w sierpniu 1966 roku jako ostatni utwór na ich albumie „Revolver”, chociaż był to pierwszy utwór nagrany dla LP. Uznany za piosenkę Lennona i McCartneya, został napisany głównie przez Johna Lennona. Piosenka oznaczała radykalne odejście dla Beatlesów, ponieważ zespół w pełni wykorzystał potencjał studia nagraniowego bez względu na możliwość odtworzenia wyników na koncercie.
Podczas pisania piosenki Lennon czerpał inspirację z doświadczeń z halucynogennym lekiem LSD i z książki „The Psychedelic Experience: A Manual” na podstawie tybetańskiej księgi zmarłych autorstwa Timothy'ego Leary'ego, Richarda Alperta i Ralpha Metznera.
Utwór nagrany przez angielski zespół rockowy The Beatles, napisany głównie przez Paula McCartneya. Jest to piąty utwór z ich trzeciego albumu „A Hard Day's Night”, który został wydany 20 lipca 1964 wraz z „If I Fell” jako singiel wydany przez Capitol Records w Stanach Zjednoczonych, osiągając 12 pozycję na liście Billboard Hot 100.
The Beatles wykonali „And I Love Her” tylko raz poza EMI Studios - 14 lipca 1964 r. zagrali go podczas programu radiowego BBC Top Gear, który został wyemitowany dwa dni później.
Piosenka The Beatles, został napisany przez Paula McCartneya, prezentuje McCartneya na wokalu. Piosenka pojawiła się na ich albumie w UK z 1965 roku „Help!”, w Stanach Zjednoczonych w wersji Capitol Records albumu „Rubber Soul.” Piosenka została nagrana przez The Beatles 14 czerwca 1965 roku w EMI Studios w Londynie w tej samej sesji co „Yesterday” i „I'm Down.”