"Proudest Monkey" to opowieść o tym, jak daleką drogę przebrnęliśmy jako gatunek od momentu, gdy zeszliśmy z drzewa. Nie jest to jednak kawałek pochwalny. Dave zwraca naszą uwagę na to, że pomimo postępu jaki poczyniliśmy, nie do końca udało się nam pozbyć wszystkich naszych prymitywnych naleciałości.
Teraz może i żyjemy w wielkich miastach i otaczamy się zaawansowaną technologią, ale dalej jesteśmy tylko zagubionymi zwierzętami i nie do końca dorośliśmy do tego, co udało nam się stworzyć przez wieki. Wszystkie zawiłości nowoczesnego świata, problemy, z jakimi się na co dzień borykamy, wojny jakie prowadzimy – to wszystko skłania autora do zastanowienia się nad tym, czy przypadkiem nie było nam lepiej gdy byliśmy jeszcze głupiutkimi małpami, nie noszącymi na swych barkach ciężaru człowieczeństwa.
Nasz rozwinięty umysł jest przecież źródłem zarówno dobra, jak i nieopisanego zła, niedostępnemu prymitywnym organizmom. Jesteśmy jednak zbyt dumni, by móc krytycznie spojrzeć na swój gatunek i przyznać się do własnych błędów. Skoro zabrnęliśmy już tak daleko, wstydem będzie się od tego wszystkiego odwrócić, dlatego też wolimy iść dalej, nie oglądając się za siebie, podczas gdy moglibyśmy wyciągnąć wiele nauki ze swojej przeszłości. Odcinając się od swojej prawdziwej natury wyrządzamy sobie nieodwracalne szkody, a ignorowanie tego faktu nie przyniesie nam na pewno żadnych korzyści.
