A286
A286
A286
A286
Ten tekst to gorzka, refleksyjna poetycka kronika życia młodych ludzi z brazylijskich faweli. Autor opowiada o przemijaniu dzieciństwa, rozpadzie dawnych marzeń i brutalnej rzeczywistości, w której wielu kolegów z boiska kończy na ulicy – uzależnieni, zatrzymani, martwi albo zapomniani. Wspomnienia mieszają się z obserwacjami: jak "neymary z osiedla" przegrali życie przez narkotyki, jak codzienność zamienia się w walkę o przetrwanie, a jedyne, co się zmienia, to nowe blizny i tatuaże.
Refren „Onde nós vai chegar tio, será que ninguém vê que tudo em excesso mata você?” (Dokąd to wszystko zmierza, czy nikt nie widzi, że wszystko w nadmiarze cię zabija?) to pytanie skierowane do pokolenia zagubionego między konsumpcją, przestępczością a brakiem perspektyw. To manifest o absurdzie gonitwy za pozorami szczęścia w świecie, który nie daje narzędzi, by żyć inaczej. Smutna, ale prawdziwa opowieść o realiach zapomnianych dzielnic.