„W pisaniu piosenek bardzo ważne jest bycie wizualnym. Rozpoczynając piosenkę słowami "Pamiętaj, że siedzieliśmy na mrozie", masz już pomysł na historię miłosną, która od samego początku spotyka na swojej drodze same trudności.
Miłość w obcym mieście bez pieniędzy na przetrwanie może zakończyć się w sposób nieprzewidywalny. To tworzy dychotomię głębokiej miłości i głębokiej depresji, że już się nie kochamy. Sytuacja może wzmocnić uczucie zakochania, bądź je osłabić.
Powiedzieć, że ktoś czuje się jak Brooklyn w lecie, to wspomnienie, które pojawia się co roku, to wspomnienie wróci i będzie was prześladować, aż poczujecie bolesne pragnienie rozpoczęcia wszystkiego od nowa. To nie jest takie złe, bo w lecie w Brooklynie jest tak fajny, że możesz wyjść na ulicę, dobrze się bawić i znaleźć swoją drogę, a może ... zakochać się znowu”.
