Utwór „Con Air” autorstwa Celo, Abdiego i Aslana to brutalna, obrazowa i pełna gniewu oda do ulicznej codzienności Frankfurtu – przesiąknięta przestępczością, przetrwaniem i symbolicznym terrorem w wersji rapowej. Tytułowe nawiązanie do „Con Air” (filmu o więźniach transportowanych samolotem) oraz linijka o „Boeing 747” i „Mohammedzie Atta” (terrorystycznym pilocie z 9/11) nie są przypadkowe – to celowa prowokacja i metafora ekstremalnego buntu. Raperzy opisują siebie jako kamikadze, którzy uderzają w system, scenę i codzienność z siłą, której nikt się nie spodziewa.
Celo otwiera utwór jako bezkompromisowy głos dzielnicy – rozliczając scenę rapową, służby, obserwację i miejski beton. Aslan dokłada agresywną, osobistą narrację – jego wersy są przesiąknięte wściekłością związaną z przeszłością więzienną, statusem imigranta i gniewem wobec systemu, który go odrzucił. Abdi zamyka utwór uliczną poezją – balansując między detalami dilerki, schizofreniczną rzeczywistością i lojalnością wobec miasta. Całość jest jak nielegalny manifest wypluty spod ziemi – pełen siły, desperacji i dumy z życia, którego nikt z zewnątrz nie zrozumie.
