Ten tekst to obraz relacji zbudowanej na powierzchowności, wzajemnej nieufności i grze pozorów. Refren podkreśla dystans i niepewność – główny bohater nic tak naprawdę nie wie o dziewczynie, z którą ma do czynienia, mimo że pociąga go jej „słodki” wizerunek. Całość zbudowana jest wokół motywów takich jak pieniądze, wygląd, szybkie auta i marihuana – co tworzy atmosferę hedonistycznej, ale emocjonalnie pustej rzeczywistości.
Zwrotki obnażają dwie perspektywy: Budzik pokazuje cyniczne podejście do kobiet, sugerując, że wszystko opiera się na pieniądzach i korzyściach, podczas gdy ADI wplata więcej introspekcji – przyznaje się do zagubienia, ale też nie pozwala na słabość. Mimo pozornej siły i pewności siebie, w tle wybrzmiewa samotność i frustracja. To utwór o braku głębi w relacjach, które zdominowane są przez wizerunek, hajs i pozę – a pod spodem zostaje tylko pytanie: „Chce mnie? Nie wiem. Nic o niej nie wiem”.