„Manic” „nie ma być spójny, jest napisany jak spiralny nastrój / uczucie, przez które starasz się wyrazić siebie i innych. Jego znaczenie odsłania się przez brak puenty: „ nie wiem, co się dzieje w mojej głowie, ale wszystko wskazuje na to, że jest po prostu źle”.
Chcieliśmy nadać to uczucie, łącząc ze sobą różne dziwactwa, słowa, które wytrącają ludzi z równowagi, dlatego też jest to pierwszy utwór i otwiera album, ponieważ jest tak nierozwiązany, tajemniczy. „Lęk może wydawać się nadmiernie funkcjonującą grą w twoim umyśle”.
„To „ poziomy” gry i bariery, które tworzy Twój umysł, tylko po to, by skończyć z powrotem w miejscu, w którym zacząłeś. Każdy poziom jest podzielony na wizualną wskazówkę dotyczącą tego, jak wygląda ten wewnętrzny monolog.
Wizualna koncepcja tego albumu opiera się na tym samym „świecie”; miejscu, w którym manipuluje się wszystkim. W ten sam sposób, w jaki twoja głowa może cię okłamywać, tak samo robi ten świat. To drzewa są zrobione z plastiku i są syntetyczne w dotyku. Kod pocztowy: Mój umysł”.