Piosenka opisuje stan głębokiej rozpaczy i beznadziei, w którym narrator czuje się sparaliżowany i nietknięty przez jakiekolwiek "lekarstwo" czy "zastrzyk" mający przynieść ulgę w jego cierpieniu. Jest prześladowany przez "echa głosu" innej osoby i słowa, które go paraliżują, uniemożliwiając koncentrację. Czuje, że jest "zainfekowany" tą osobą, co sugeruje toksyczną, wyniszczającą więź, od której nie może się uwolnić. W desperacji pragnie zakończenia tego cierpienia ("wyciągnij już wtyczkę" – co może odnosić się do odłączenia od aparatury podtrzymującej życie lub zerwania toksycznej relacji), jednocześnie domagając się od drugiej strony przyznania, że ona również jest "zainfekowana" tą niszczycielską relacją. Narratorowi brakuje tchu, jego czas się kończy ("My time is over"), żałuje wypowiedzianych słów i wielokrotnie podkreśla, że nie jest w stanie poradzić sobie z tym sam.
Mimo tej rozpaczy, w narratorze pojawia się ponura akceptacja swojego losu, bez nadziei na wyzdrowienie czy przeżycie ("nigdy stąd nie wyjdę żywy"). W tej beznadziejnej sytuacji pojawia się przejmująca prośba o pomoc i obecność w ostatnich chwilach ("pomóż mi przez to przejść / Nie pozwól mi tu umrzeć"), a także pewna forma pogodzenia się z sytuacją, być może nawet poczucie poświęcenia ("jeśli tak miało być teraz, cieszę się, że to musiałem być ja"). Bohater zmaga się z wyrażeniem swoich uczuć, które wydają się niewystarczające wobec drugiej osoby ("próbując znaleźć słowa, które są tak niewystarczające wobec ciebie"), czując się pokonany i "poddający się". Przytłaczające poczucie niemożności samotnego zmierzenia się z tą sytuacją jest powracającym i centralnym wołaniem, kulminującym w końcowym, rozpaczliwym okrzyku "NIE!".
