Piosenka opowiada o wyrażaniu siebie w myślach i uczuciach. Słowa stają się zbędne, ponieważ nieodpowiednie ich użycie potrafi zranić. Autor preferuje więc ciszę, która daje mu spokój i stabilność.
Słowa według podmiotu są synonimem przemocy, które wdzierają się w ciszę, dzięki której czuje się bezpieczny w świecie, który sam dla siebie stworzył. Każde z nich bierze do siebie bardzo osobiście, dlatego sprawiają mu większą krzywdę, niż powinny. Chce, by bliska mu osoba zrozumiała, przez co przechodzi, ponieważ nie pragnie niczego bardziej, niż jej obecności.
Nie wierzy w to, że złożenie słownej przysięgi mogłoby umocnić ich związek. Jest przekonany, że miłość jest w stanie wyrazić się jedynie poprzez uczucia. Nie chce niszczyć jej słowami, które umniejszają według niego ich wagę.
Utwór można jednak rozumieć na dwojaki sposób. Bliska autorowi osoba może być również interpretowana jako uzależnienie od narkotyków, które zapewniają mu spokój i ucieczkę od rzeczywistości. Pomimo prób rzucenia nałogu i obietnic nie dotrzymuje słowa – pokusa jest zbyt silna a wszelki przysięgi nie mają dla niego znaczenia.
