Piosenka, w której tekście wokalista opowiada o związku między dwojgiem ludzi, w którym jedna i druga strona walczy o to, by relacja nie rozpadła się zbyt szybko. Narrator tworzy obraz niepewnej miłości, pełnej kłótni i wzajemnych oskarżeń. To wojna, którą zakochani prowadzą wzdłuż stołu, przy którym jedzą wspólne posiłki. Mimo uczucia, które wciąż jest w nich żywe, pojawia się chęć okrutnych zachowań wobec drugiej osoby.
To opowieść o rozpadającym się związku i wszystkim tym, co wiąże się z kryzysem w miłości. Guy Garvey rysuje obraz wspólnego życia, nawyków i zachowań, które są dla nich charakterystyczne i które - po czasie - zaczynają przeszkadzać drugiej stronie. Ich uczucie przeradza się w istną Wieżę Babel - para nie potrafi się już porozumieć, zdają się mówić innymi, nieznanymi sobie językami.
Utwór jest poetyckim opisem kryzysu uczuciowego, w którym dwoje ludzi zaczyna zastanawiać się nad tym, czym wciąż jest sens być razem. Są dla siebie okrutni, kłócą się, sprzeczają. Wciąż jednak próbują chronić to, co mają - miłość. I małe fikcje, które wokół niej stworzyli. Wszystkie piękne momenty, które razem spędzili, a które tworzą ich więź.
