Farrell nie jest najlepszym przykładem do naśladowania. W tym kawałku opisuje, jak cudownym uczuciem jest ukraść coś tak po prostu dla zabawy. Nie ma tu żadnych wzniosłych idei, żadnego moralizowania, po prostu radość z życia na bakier z prawem i ogólnie przyjętymi normami.
Autor wciela się tu w złodzieja, pyszniącego się swoim fachem. Dla niego przywłaszczyć sobie czyjąś rzecz to pestka, nic wielkiego. Nie odczuwa przy tym żadnych wyrzutów sumienia, wręcz przeciwnie. Daje mu to poczucie wolności, może robić to, na co ma ochotę i nikt nie jest w stanie się mu sprzeciwić.
W jego otoczeniu to coś zwyczajnego, nawet dziewczyna, z którą się spotyka dopuszcza się kradzieży. Należą do półświatka, tej części społeczeństwa, która zarzuciła zasady rządzące ogółem. Tylko tutaj można zasmakować prawdziwego życia i nieograniczonej wolności.
"Been Caught Stealing" jest ukłonem w stronę takich ludzi. Farrell ich nie demonizuje, a wręcz jawnie się nimi zachwyca.
