Johnni Spets - ΑΠΕΙΡΟ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ / APIRO TETRAGONO [tekst, tłumaczenie i interpretacja piosenki]

[Verse 1: Elephant Phinix]
Big city lights my eyes got a blur vision
I'm stranded in between reality my life's a prison
I'm doing 25 to life phinix on a mission
Missing, so I move carefully and use precision
Wake up who's the enemy in sheep's clothing
I breath freedom who are you to be controlling
I hear the sound / you bring me down / misconception
Talking to myself while he giving me directions
Cynical, I do this rap I'm no foe
I try to connect with myself for stability and control
Where you at man?
Never used to think that I'm insane till I answered to myself
Like mothafucka what's your name?
Crazy, insanity doses of gravity if I never stop then I’ll never find reality
Trying to find somebody who can really understand
But it's like touching sand you got it then you lost it from your hand
Like Wake up, I see the flames but I can't wake up
Build a raft pass the lake that must help me wake up
Standing on a grave I never really gave
The effort and the time I see no picture in the frame
Close though cause the illusions keep me blind yo
Easy to express so difficult to define so
Many complications begging for revelation
Stuck in a situation I’m the doctor and the patient
It's the end of the tunnel or the end of the line
The end of the beginning man or the end of my rhyme
I’m ready to find serenity some peace for my mind a peace of mind
Piece of the puzzle to help me combine
Cause situations build the character affected by time
So what I live and what I love is condemned to decline
Easier to predict the future than press stop and rewind
My personality is split two people in one mind

[Bridge]
Εσύ,Εγώ/Εσύ,Εγώ
Me and you/you and me
Εσύ,Εγώ/Εσύ,Εγώ
Me and you/you and me
Εσύ,Εγώ/Εσύ,Εγώ
Me and you/you and me
Fuck you I need me
Άντε γαμήσου

[Verse 2: Johnni Spets]
Πρόσωπο λάθος το όνομα μου είναι άγχος ,το όνομα σου ήταν κάπως
κάτω απ' το βουνό ο κάμπος την απάθεια μου κάνω πάθος
σχεδιάζω ν' αποδράσω μέσα μου να ψάξω τ' άσπρο
τον ουρανό να βάψω με το γαλάζιο που θα φτιάξω
είμαι το μπλε όλα κομπλέ στο περιθώριο
απ'το υπόγειο στ' απόγειο ,από κύκλο σε ορθογώνιο
φωνή σα πόλη ,πόλη φόνισσα
Αθήνα πόλη θεά αρχόντισσα
Βάθος που χάνεται ο ορισμός της επιφάνειας
ρυθμοί άγνοιας στο άνδρο της αφάνειας
δρομείς ψυχρής υπομονής παράνοιας
ανατριχιάζει το μυαλό προοίμιο αδράνειας
Γεννάει συνθέσεις- λέξεις ,περνάει σκέψεις
ψύχος πολικό ,Μπραχάμι νύχτα σε περιπολικό
υπερβολικό μυστήριο τα μάτια μου
γράφουν όταν γράφω τα κομμάτια μου
Εκφράζω ανάγκη να ακουστώ μέσα στο πλήθος
εξαναγκάζομαι να γράφω ,το τι γράφω γρίφος
σήμα το νότιο φεγγάρι ,χαρακτήρας ύφος ήχος
Ξενερώνεις ,ιδρώνεις πάνω σου
χειμώνας έρχεται πες το στη μάνα σου
μικρέ μου γάτε μικρέ μοδάτε
όσο μικροί στα μάτια μου είστε δεν ακουμπάτε
φίλοι σου να 'χαμε να λέγαμε ,φίλοι μου πνεύμονες που φλέγονται
δαίμονες λέγονται ,εικόνες έπονται με αίματα
χειμώνες έρχονται κόβουν τα ψέματα
τα τετραπέρατα τέρατα ,πετάνε πέρα απ' τα όρια
με χίλια πρόσωπα δαιμόνια σβήνουν τα φώτα μένουν Νότια
μένουν χαμηλά αποφεύγοντας εμπόδια
δίχως αύριο μόνο τώρα