Piosenka jest nostalgicznym wezwaniem do powrotu "starych, dobrych czasów", symbolizowanych przez przywrócenie popularnego kiedyś gestu tanecznego "dab". Refren podkreśla uczucie pewnej stagnacji lub cykliczności ("Jeden krok w przód i jeden krok w tył"), a tęsknota za przeszłością jest tak silna, że artyści, w tym Käärijä i Baby Lasagna, postanawiają aktywnie "przywrócić ten dab". Wspólne klaskanie i wykonywanie tego gestu ma być sposobem na ponowne przeżycie tamtych chwil, z odniesieniami do konkretnych lat, jak 2015.
Utwór ma energetyczny i nieco chaotyczny charakter, podkreślony przez wielojęzyczne zwrotki (fińską i chorwacką) oraz odniesienia do "Euro dab". "Dab" jest tu przedstawiony jako gest specyficzny dla pewnego pokolenia, które pamięta jego popularność, w odróżnieniu od najmłodszych ("Jonnet ei muista") i starszych ("boomerit tajuu"). W obliczu problemów i niepokojów współczesnego świata ("Gdy świat płonie i jest strasznie"), proste, niemal nonszalanckie gesty, takie jak "dab", stają się formą lekkiej ucieczki i sposobem na wspólne, beztroskie odreagowanie.
