Ten utwór K.I.Z. to surowy, prowokacyjny pokaz bezkompromisowego stylu grupy – groteskowy, brutalny i pełen ostentacyjnego absurdu. Tarek w pierwszej zwrotce rysuje obraz rapera jako ulicznego drapieżnika, który „tanzt mit deiner Frau” i wyśmiewa słabość rywala. Tekst najeżony jest brutalnymi porównaniami i świadomie przekracza granice dobrego smaku – rap staje się tu „Hahnenkampfem” (walką kogutów), a każdy wers to cios wymierzony w przeciwnika i publiczność jednocześnie. Refren („Tanz tanz…”) to pastisz klubowych haseł – sprowadzony do absurdu i powiązany z przemocą, długami, ogniem i szaleństwem.
W drugiej i trzeciej zwrotce do głosu dochodzą Nico i Maxim, a klimat robi się jeszcze bardziej surrealistyczny. Nico rapuje o smarowaniu jąder krwią, gwałcie językiem, „rauschu jak morze” i brutalnych wejściach do klubów, wszystko w stylu rzeźni połączonej z czarnym kabaretem. Maxim z kolei przeskakuje w język francuski, kontynuując temat absurdu i dekonstrukcji rapowej tożsamości – „coupe moi les mains et je touche ton niveau” (zetnij mi ręce, a i tak będę lepszy od ciebie). Całość to teatralny chaos, z którego wyłania się główna myśl K.I.Z.: nie licz na reguły, jeśli nie masz jaj – oni mają cztery i płoną.
