Bragga to niezwykle popularny nurt w świecie rapu, polegający na wychwalaniu swoich umiejętności, przy jednoczesnym umniejszaniu skilli innych wykonawców. Trzeba jednak przyznać że na naszej rodzimej scenie wykonawcy czasem bardziej obrzucają się ekskrementami, niż ukazują swą technikę. "Łonson i Łebsztyk" pokazuje nam, że da się podejść do tego tematu ze smakiem, co nie jest w sumie dziwne biorąc pod uwagę twórczość Łony. On nie potrzebuje mieszać swoich "przeciwników" z błotem, zamiast tego woli skupiać się na poszerzaniu naszych horyzontów przez swoje teksty.
Prowokuje nas w nich do myślenia, zastanawiania się nad życiem, zamiast tylko bawić ordynarnością, czy podążać za trendami. Autor udowadnia, że da się być częścią kultury hip-hopowej bez identyfikowania się z ulicą, czy "twardym, brutalnym życiem". Można równie dobrze interesować się sztuką, światem i nauką, korzystając z rapu, by przekazywać innym różne wartościowe idee.
Fakt, że Łona robi to z typowym dla siebie kunsztem tylko bardziej utwierdza go na pozycji prawdziwego intelektualisty wśród raperów. To jego teksty są przesycone życiową mądrością, głębokim przekazem i trafnymi komentarzami dotyczącymi rzeczywistości, a nie tylko tandetą, imprezowaniem, czy tanią rozrywkowością. Za to właśnie go kochamy i przywykliśmy już do tego, że nigdy nas nie zawodzi.
