Słowa tego kawałka skierowane są do wszystkich tych, którzy czują się samotni. Wielu z nas odczuwa w sobie pustkę, której nie da się niczym zapełnić. Czy to przez nieszczęśliwą miłość, czy problemy emocjonalne, nieszczęścia życiowe, czy cokolwiek innego, poczucie beznadziejności zakrada się do naszych serc i nie chce puścić. Łatwo w takiej sytuacji przestać dostrzegać perspektywy jakiejkolwiek poprawy.
Autorzy krzyczą jednak do nas, że tak naprawdę nie jesteśmy sami. Starczy się tylko rozejrzeć, aby w końcu znaleźć kogoś, kto będzie w stanie nam pomóc. Skoro muzycy z Luxtorpedy dostrzegają nasze cierpienie to na pewno są jeszcze inni ludzie, którzy też nas zauważą. Koniec końców to, co czujemy jest wynikiem niedoboru tytułowej serotoniny, nazywanej hormonem szczęścia. To nie jest sytuacja bez wyjścia, bo przecież jest wiele sposobów na to, by ten hormon znów zaczął krążyć po naszych organizmach.
Da się więc coś zrobić, trzeba tylko chcieć i samemu podjąć jakiś krok w tym kierunku. Byłoby fajnie, jakby wszystko dało się załatwić bez jakiegokolwiek wysiłku, ale życie tak po prostu nie działa.
