Dziękujemy za wysłanie interpretacji
Nasi najlepsi redaktorzy przejrzą jej treść, gdy tylko będzie to możliwe.
Status swojej interpretacji możesz obserwować na stronie swojego profilu.
Dodaj interpretację
Jeśli wiesz o czym śpiewa wykonawca, potrafisz czytać "między wierszami" i
znasz historię tego utworu, możesz dodać interpretację tekstu. Po sprawdzeniu
przez naszych redaktorów, dodamy ją jako oficjalną interpretację utworu!
"MAI PIÙ Φ" to piosenka pochodząca z wydanego 5 kwietnia 2024 roku albumu studyjnego włoskiego rapera Simone Benussi, lepiej znanego pod pseudonimem MACE. Wydawnictwo noszące tytuł "MĀYĀ" ukazało się za pośrednictwem wytwórni Island Records.
Piosenka "MAI PIÙ Φ" nagrana z Fabrim Fibrą, Fulminaccim i Vinsem porusza tematy przemijania, emocjonalnych wzlotów i upadków oraz tęsknoty za stabilnością i połączeniem. Refren wyraża niechęć do samotnego zniżania się do negatywizmu, zamiast tego poszukiwania pocieszenia w czyjejś obecności.
Zwrotka Fabri Fibry porusza temat zmagań i pragnienia poczucia się wyjątkowo pomimo niepewnych wyników, podczas gdy Vins w swoich wersach zastanawia się nad zmieniającymi się relacjami i wspomnieniami przeszłych doświadczeń. Piosenka przekazuje poczucie niepewności, nietrwałości i poszukiwania znaczących połączeń w świecie pełnym ulotnych chwil.
Tak na temat projektu wypowiedział się MACE: "Chciałem podejść do albumu obejmującego wszystko, który zrodził się z kontaktu, a nie z wielu oddzielnych cegieł. To zupełnie inna metoda niż to, co jest dziś w modzie: nie pojedyncze sesje, ale okresy życia przeżyte razem 24 godziny na dobę przez kilka dni, w kolorach toskańskiej wsi, dzieląc się praktycznie wszystkim, jak kolektyw z lat 70".
"W szczególności miałem na myśli funkadelic i psychodeliczny rock, ale często nie podawałem żadnego precyzyjnego wskazania: chciałem, żeby muzyka się zmaterializowała, a my byliśmy po prostu antenami gotowymi do skierowania tego sygnału. Wiele pomysłów na 'MAYI' pojawiło się w ten sposób, w wyniku interakcji pomiędzy najbardziej utalentowanymi muzykami, jakich znam, w pomieszczeniu pełnym instrumentów muzycznych: syntezatorów, instrumentów indyjskich, instrumentów dętych, harf, gitary, afrykańska perkusja… czuliśmy się jak Pink Floyd w Pompejach!".
