Mark Wills - Don't laugh at me. [tekst, tłumaczenie i interpretacja piosenki]

W jedynym z wywiadów, Allen Shamblin - autor Don't Laugh At Me - wyznał, że do napisania piosenki zainspirowała go rozmowa z córką. Zdarzyło się bowiem, że dziewczynka wróciła smutna ze szkoły. Okazało się, że dzieci w klasie śmieją się z niej ze względu na piegi zdobiące jej buzię. Muzyk postanowił stworzyć utwór, w którym przekazałby swoim słuchaczom, że każdy z nas ma wady, ale nie należy śmiać się z czyjegokolwiek cierpienia. 

W piosence, Mark Wills wciela się w role wielu - pokrzywdzonych przez innych - ludzi. Uosabia szkolnego "kujona", dziewczynkę noszącą na zębach aparat ortodontyczny czy dziecko, którego nikt nigdy nie zaprasza do zabaw na podwórku. Staje się także "nastoletnią matką", którą rówieśnicy wytykają palcami. Opisuje samotność wszystkich tych osób i prosi odbiorcę o chwilę refleksji nad ich losem. 

W drugiej części utworu, wokalista reprezentuje bezdomnego, który żebrze na ulicy. Biedak często jest ignorowany przez przechodniów czujących na nim wyższość. Mężczyzna opowiada historię swojego życia i wyjaśnia dlaczego skończył z kartonową tabliczką, na której widnieje odręcznie napisana prośba o datki.

Nędzarz miał kiedyś rodzinę - żonę i synka. Niestety, oboje zginęli w wypadku samochodowym, co złamało serce bohatera historii. Mężczyzna postradał zmysły i nie potrafił już funkcjonować w świecie, z którego się wywodził. 

Podmiot liryczny stara się pokazać, że wielu z nas często bywa wykpiwanymi z różnych powodów. Ludzie nie wiedzą jednak, co kryje się za naszymi nieszczęściami. Przypomina, że "w oczach Boga wszyscy jesteśmy jednakowi", więc nie mamy prawa pysznić się i wynosić ponad innymi. Powinniśmy się nawzajem szanować i akceptować.