Maryla Rodowicz
Maryla Rodowicz
Maryla Rodowicz
Maryla Rodowicz
Cleo (PL)
Ten utwór jest refleksyjnym i nostalgicznym poematem o ucieczce od codzienności. Głównym motywem jest pragnienie oderwania się od obowiązków, problemów i rutyny, symbolizowane przez podróż „pociągiem byle jakim”. Pojawia się obraz jesieni – „światem zaczęła rządzić jesień, topi go w żółci i czerwieni” – który wprowadza nastrój melancholii i zadumy, kontrastujący z pragnieniem wolności i spontaniczności. Kamyk zielony trzymany w ręku staje się symbolem bezpieczeństwa i punktu odniesienia w tej podróży ku niezależności.
Druga warstwa utworu to pragnienie całkowitego oderwania się od czasu i świata zewnętrznego: zegary, kalendarze, codzienne obowiązki przestają mieć znaczenie. Powtarzający się refren „Wsiąść do pociągu byle jakiego, nie dbać o bagaż, nie dbać o bilet” podkreśla tę potrzebę beztroski, lekkości i natychmiastowej ucieczki. Tekst łączy w sobie marzenie o wolności z subtelnym lękiem, czy kiedykolwiek uda się podjąć ten krok. To utwór o tęsknocie za prostotą i chwilą oderwania od wszystkiego.