Ten tekst piosenki jest głęboko osobistą refleksją artysty na temat jego życiowej drogi, przemiany oraz wierności własnym zasadom, które streszcza hasło "Jeden człowiek, jedno słowo". Raper wspomina o swoich przeszłych błędach, grzechach i pogoni za materializmem, od których stara się odciąć – symbolizuje to m.in. decyzja o laserowym usunięciu tatuażu. Podkreśla, że choć muzyka rap pomagała mu radzić sobie z bólem, to prawdziwe poczucie wolności i oczyszczenia odnalazł dopiero w wierze i modlitwie do Boga, prosząc Go o przebaczenie. Artysta mówi o nauce odpuszczania, walce z zazdrością i nieustannej ambicji, by sięgać wyżej, jednocześnie zachowując pasję do tworzenia.
W drugiej części utworu raper wyraża swoje rozczarowanie światem muzycznym, pełnym hipokryzji, zdrady i braku lojalności, gdzie sława i pieniądze często niszczą relacje. Podkreśla swoją niezależność i samotną drogę na szczyt, odcinając się od fałszywych wartości i ludzi. Krytykuje pogoń za powierzchownym sukcesem, jak złote płyty, które jego zdaniem nie świadczą o prawdziwej wartości człowieka. Mimo trudności i rozczarowań, artysta znajduje ukojenie i siłę w wierze, wyrażając wdzięczność Bogu ("Ḥamdulillāh") i z nadzieją ("in shā'a llāh") patrząc w przyszłość, budując ją na fundamencie swoich przekonań i honoru.
