Paky
Paky
Paky
Ten tekst opowiada historię dorastania w trudnych, naznaczonych przemocą domową warunkach. Bohater wspomina dzieciństwo pełne strachu, bezsilności i poczucia winy, obserwując, jak ojciec krzywdzi matkę. Opisuje paraliż emocjonalny, który nie pozwalał mu reagować, oraz głęboką ranę, jaką te doświadczenia zostawiły w nim na lata. Nawet po czasie, mimo prób normalności i gestów pojednania, nie potrafi wybaczyć. Deszcz staje się metaforą jego uczuć – to, co z zewnątrz mogłoby poruszyć człowieka, nie robi na nim wrażenia, bo jego prawdziwy ból i ciężar nosi w sobie od dawna.
W drugiej części artysta odsłania dalszy ciąg swojego życia – dorastanie na ulicy, głód, pierwsze kroki w muzyce, straty i tragedie, które go ukształtowały. Mówi o bliskich uwikłanych w przestępczy świat, o bracie, którego zatrzymano, o śmierci wuja. W tych realiach nauczył się żyć z emocjami zamkniętymi głęboko w sobie. „Deszcz w środku” to symbol ciągłego wewnętrznego smutku i twardej skorupy, którą zbudował, by przetrwać – dlatego, pytany o uczucia, nie potrafi odpowiedzieć inaczej, niż porównując je do deszczu, którego już nie czuje, bo od dawna ma go w sobie.