[Verse 1]
Πάλι πάνω στο ρυθμό κάπου, κάπου-κάπου
Άκου εκφραστή προσωπικό
Θέλω να πάρω αγάπη μα να σ’ αγαπήσω κι εγώ
Το να μου δίνεις μόνο, sorry, όχι, όχι, δεν το βρίσκω αρκετό
Αρεστό, ν’ αρκεστώ σ’ αυτό;
Περίπτωση δεν παίζει καμία
Γιαυτό για μία τέλεια ζωή ναι βάζω τελεία
Δαμάζω θηρία, στα κρύα, κρύα η ζωή στ’ αστεία
Σοβαρά, όλ’ αλλάζουνε σε μία βραδιά
Κι έχει πλάκα, έχει τόσο πλάκα, πλάκα είχε πάντα
Στα καλά και στα κακά πάντα χαμογελούσα, πάντα
Κράτα, κράτα κρά- τα χέρια μου, γερά, κράτα γερά, και θα
δεις το πρόσωπό μου να χαμογελά ξανά
Δεν έχεις λόγο να χαλιέσαι κι όλο φτιάχνεσαι μαλάκα
Φτιάχνεσαι μα τσάμπα φτιάχνεσαι αφού φτιάχνεσαι τάχα
Σταράτα, τι σε χάλασε; Έτσι τι σε κατάντησε;
Περπάτα κάτω στο βυθό, στην κορυφή ανάσαινε
[ανάσα]
Μεγάλες ανάσες κι υπομονή
Με υπομονή θα φτάσεις μόνο στο επόμενο νησί
Ψυχή μισή μα δεν πειράζει, στη μέση κάπου σε βγάζει
Κάτι βράζει πάντα μέσα σου κι αυτό σε τρομάζει. Εντάξει;
Ξέρω στενοχωρημένος ήμουν πάντοτε
Μα κάποτε, θυμάσαι; Σου χαμογελούσα κάποτε
Μα κάπως, κάποιος πάντα με χάλαγε (αγάπα με)
Δε σε ψάχνω, δεν σε ξέρω, δεν μου λείπεις και παράτα με
[Hook x2]
Βαριές ανάσες, λόγια σταράτα
Μα μια αγκαλιά, ξεδιαλύνει τα πάντα
Παρ’ όλ’ αυτά, εύχεσαι να ‘χα πεθάνει
Μα αν πέθαινα θα πέθαινε μαζί μου κι όλη η αγάπη
[Verse 2]
Ναι! Μιλάν τα μάτια, όσο κοιτάν τα στόματα
Τα χέρια γλύφουνε κι ενώνονται τα σώματα
Χίλια και κάτι αρώματα, χείλια υγρά κι ανώμαλα
Αχόρταγα, φιλώ τα χείλι σου, χίλια δυο χρώματα
Πατώ delete στο φάκελο πραγματικότητα
Βιάζομαι, και τα βάζω με την αγνότητα
Δες με να καταστρέφω τα χρόνια μου τα πιο όμορφα
Δες με, δες με, δέσε με, σκέψου με λίγο πιο καλά
Λέω α γαμήσου! Κοιτώ στον καθρέφτη, δε βλέπω εμένα
Μα βλέπω την γαμημένη μου τρέλα
Η μόνη, που μου χαμογελάει ακόμη και μου λέει μια καλημέρα
Η μόνη που χαμογελάει για μένα
Για μένα, τα πάντα χάνονται, πεθαίνουν τα πάντα
Έτσι πως δε θα καταντήσω ποτέ, έλεγα πάντα
Πάντα ελπίζω, ν’ αγαπήσω, τ’ αξίζω, δεν κάνω πίσω
Βαδίζω σε μονοπάτια πόνου, δρόμο δικό μου, χτίζω
Χτίζω κάστρα στην άμμο, παίζω και χάνω
Μα είμαι παίκτης, μένω παίκτης στη ζωή και το γουστάρω
Τεστάρω, πάντοτε τις αντοχές μου, αγάπη βρες μου, πες μου
Αν αγάπησες ποτέ σου στις 10 ζωές σου
Κι όσο η αγάπη χάνετε, κανείς δεν το αισθάνεται
Εδώ ζούμε, ζούμε εδώ, εδώ πεθαίνουμε πάντοτε
Εδώ γινόμαστ’ αστέρια στον ουρανό
Μα ο ουρανός τα βράδια μοιάζει μ’ έν’ αστέρι κενό. (x2)
[Hook x4]
Βαριές ανάσες, λόγια σταράτα
Μα μια αγκαλιά, ξεδιαλύνει τα πάντα
Παρ’ όλ’ αυτά, εύχεσαι να ‘χα πεθάνει
Μα αν πέθαινα θα πέθαινε μαζί μου κι όλη η αγάπη
