Pikos - Συνθετική Απάρνηση [tekst, tłumaczenie i interpretacja piosenki]

Αναδρομή σε ένα νησί, συνθετική απάρνηση
Μέσα στην εξαφάνιση του όμορφου στην άνοιξη
Μέσα σε τοίχους μπλε και γκρι
ψάχνει να βρει την ηδονή
Του να πετάει πιο ψηλά
και να βουτάει στη στιγμή
Το να περνάει πιο καλά
από τους άλλους στη σκλαβιά
Που ψάρια τους πετάνε και
που τον τρομάζει η λιγουριά
Κι όταν καλέσει τα παιδιά
τον ξενερώνουνε μετά
Του κάρφωσε, δεν νιώθουνε
δε βλέπουν αυτοί ανοιχτά
Είχε πεθάνει στη δουλειά
για να τα βρει με τα λεφτά
Διαμέρισμα, τα ντρόγκια
λίγο φαγητό κι αυτά
Ορίζοντα του κρύβανε
όσα βιοπαλαιστικά
Μα πάντα τα όνειρά του ήτανε πειρατικά

Κι όσο κι αν απολάμβανε
ταχύτητα στην πτώση
Ήρθε καιρός που μόνος
μεσ' στο σπίτι είχε λιώσει
Είχε κουμπώσει και έβλεπε
την πόλη να τον πνίγει
Κάπως έτσι τραυματίστηκε
ενώ ήθελε να φύγει
Οι φίλοι του τον βρήκαν
μια εβδομάδα μετά
Δεν είχε πει κουβέντα
μα τον διώξαν στη δουλειά
Μύριζε ναρκωτικά
η υπόθεση στα αφεντικά
Κι έτσι τύφλα απ' την πίκρα
πήρε βόλτα τα βαριά
Στο χάραμα η θάλασσα
άκουγε τη πνοή του
Τον σκότωναν σιγά σιγά
οι ίδιοι οι άνθρωποι του
Με κραυγές την απόγνωση
δε λέει να ξεπλύνει
Τι είχε μείνει;
Είχε γλαρώσει γύρω από κτήνη

Γύρω μου φωνές και όλες έχουν "γλαρώσει"
Αν είναι αληθινές δεν ξέρω, έχω σκαλώσει
Το μόνο που μου μένει είναι να πω ιστορία
Με μαγεία από βιβλία που δε δίνουν τα σχολεία

4 τη νύχτα
μην τον βρει λιμενικό
Φορτώνει του Δαλάι Λάμα
Poster φυλαχτό
Προσεύχεται στον Άι Νικόλα
κύματα να σπάσει
Μα και στη θεά Δήμητρα
τα σπόρια μη χαλάσει
Στους φίλους ξήγα άσχημη
μα δεν έχει πατρίδα
Δεν ένιωθε τις τύψεις
που φεύγει απ' την παγίδα
Ελπίδα για το τίποτα
μα φέρνει μόνο δέος
Στο πέλαγος μετά από χρόνια
πάλι νιώθει νέος
Αυγερινός στο ξέχασμα
νεκρος μετράει χειμώνες
Κατάρα δίνει πίσω του
να μείνει στους αιώνες
Φωτίζει το νερό
και το λυκόφως δίνει ακτίνες
Όλα τριγύρω σώπαιναν
τελειώναν οι βενζίνες
Βουτάει και αρχίζει
να παλεύει με μανία
Και σίγουρος ότι θα βγει
καλή η ιστορία
Βάζει πορεία το νησί
που έβλεπε στο θέρος
"Υπό επήρεια" λέγαν "το σκέφτηκες το μέρος"

Λιπόθυμος σχεδόν
μένει φιλώντας τη στεριά
Κυριολεκτικά
μέσα στη λάσπη ήταν σκατά
Χέρια τον σέρνουν, ξέφρενα
τα ένστικτα τον γδέρνουν
Ενώ βλέπει όλα τα πράγματα
που είχε να του παίρνουν
Νιώθει να του τυλίγουνε
τις ματωμένες φτέρνες
Γύρω του φωνές μα όλες
μοιάζουνε φτιαγμένες
Και σεισμικά η μουσική
μπροστά τον έχει στείλει
Ήταν φιτίλι μέχρι εδώ
τα όνειρα του στην ύλη;
Το καντήλι έκαιγε
και η ομίχλη βρωμάει
Μα για την έμπειρη του μύτη
φέρνει μνήμες που τα σπάει
Και κεντάει άτροπος
"είναι πουτάνα η τύχη;" ρωτάν
Το μόνο πράγμα στο μυαλό του; "Γίναμε man!"

Γύρω μου φωνές και όλες έχουν γλαρώσει
Αν είναι αληθινές δεν ξέρω, έχω σκαλώσει
Το μόνο που μου μένει είναι να πω ιστορία
Με μαγεία από βιβλία που δε δίνουν τα σχολεία

Μέσα σε καραντίνα
γεννιέται και πεθαίνει
Να μη δει τον έξω κόσμο
άφθαρτη και ποτισμένη
Κι εκείνος άρχοντας
έχει μαζέψει τη σοδιά του
Με αυτά παίζει να πίνουνε
μέχρι και τα παιδιά του
Ήταν φίρμα πλέον μάγκα μου
σε όλο το νησί
Πληθυσμός 12 άτομα
και ζάκια οι μισοί
Και δουλεύανε μαζί του
όλοι εκτός απ' το γιατρό
Που ήτανε σπαστικό
γιατί έπινε με το κιλό
Στο χαλαρό
την είχαν δει μα μέσα στο νερό
Είχε χάπια μα ήταν σάπια
η μυρωδιά στο σκηνικό
Κράταγε το ιστορικό
ο γιατρός και έλεγχε πορεία
Με ένα ύφος πατρικό
μπροστά σε κάθε ακολασία
Ήρθε όμως νύχτα σκοτεινή
με σύννεφα πνιγμένη
Και στον επισκέπτη πήγε
με λίγη κοκό δεμένη
Τον ρωτά τι περιμένει
έχει κάθε ευκαιρία
Σήμερα να εκμεταλλευτεί
τη νέα ουτοπία
Βασιλεία και δουλεία
εγκεφαλική ληστεία
Άσπρη σκόνη, μαύρα όνειρα
και στίγματα στη λεία
Γέμισε αμφιβολία
και στο πάτωμα έχει μείνει
Από τα μυρωδικά
και κάθε σκέψη γλυκά σβήνει
Δεν αφήνει όμως το χέρι του
πολύ σφιχτά τον σέρνει
Κόλπα με τη λογική συνδέει
και τον συνεπαίρνει
Και του φέρνει αναμνήσεις
μαζί με αναλαμπές
Όσο συνδέονταν οι νευρώνες
με επαφές παλιές

"Ήταν μια φαντασίωση το οδοιπορικό
Απ' τις ουσίες που 'χες πάρει πριν σε βρουν σχεδόν νεκρό
Μα πριν να γίνει το κακό σε βάλαμε σε ένα στενό
Πρόγραμμα παρακολούθησης αντιψυχωτικό
Σε σπονσοράρω και καθήκον μου είναι να βγεις από δω"

Του τ' ορκίστηκε και του 'βαλε στο χέρι ένα στυλό

"Μ αυτό έγραψα σε χαρτί όσα ξεχνάει το μυαλό
Για να μάθει απ' τα λάθη σου τ' ανήλικο κοινό"