Regina Spektor - Prisoners [tekst, tłumaczenie i interpretacja piosenki]

Narrator sugeruje, że gdyby Hans Christian Andersen napisał swoją historię, to mógłby mieć swoje szczęśliwe zakończenie, zamiast skończyć w więzieniu. Ironią jest tutaj to, że historie Hansa Christiana Andersona były tylko historiami - Andersen nie mógł nawet napisać sobie szczęśliwego zakończenia na własne życzenie. Jest to po raz kolejny nawiązanie do pracy Hansa Christiana Andersena, która wierzy w syreny, a także do idei, że w bajkowym świecie może być lepiej.

Być może narrator odnosi się do jednego z poglądów Platona na temat uczenia się, gdzie cała wiedza jest po prostu zapamiętywaniem rzeczy, które znaliśmy w poprzednich wcieleniach, kiedy nasze dusze latały wokół kosmosu razem z Bogami, podążając za formami czystej dobroci i piękna. Po upadku na ziemię zapominamy prawie o wszystkim, co tam widzieliśmy, ale dzięki miłości i uczeniu się jesteśmy w stanie „pamiętać” to po części.

Dialog Platona, Phaedrus zawiera piękny mit przedstawiający ten pogląd, jak również fascynującą dyskusję na temat miłości. Dialog wspomina również, że ludzie są tylko duszami „uwięzionymi w ciałach jak ostrygi w muszlach”.