To manifest artysty, który odcina się od klonów — ludzi kopiujących, powtarzających, tkwiących w bezruchu, w iluzji bezpieczeństwa i medialnych schematach. „Clones” to metafora masy – tłumu, który boi się wyjść poza znane, żyje cudzymi narracjami i szuka potwierdzenia w podobnych sobie. Rockwell Knuckles przeciwstawia im własną wizję: świadomość, oryginalność, ruch naprzód mimo sprzeciwu i niechęci. Tekst to opowieść o kimś, kto „łapie pociski zębami” – czyli przetrwa każdy atak, bo zna swoją wartość i potrafi wykorzystać presję jako paliwo.
Druga warstwa to komentarz do współczesności — mediów, popularności, płytkich opinii i fałszu. Rockwell mówi, że świat jest pełen klonów żyjących kłamstwem, a prawdziwa siła leży w przekraczaniu granic — „past Pluto and I’m gone”. Rytm i refren wzmacniają przekaz: tylko ci, którzy odważą się opuścić „home”, mogą naprawdę rosnąć. To hymn o niezależności, autentyczności i transcendencji w świecie, gdzie większość ludzi zatrzymała się w miejscu.
