Podmiot mówiący w utworze boryka się z żałobą związaną ze śmiercią partnera. Sytuacja w której znalazła się kobieta budzi w niej złość i niemoc. Nie potrafi pogodzić się z zaistniałą sytuacją, pytając "Kochanie dlaczego odszedłeś?", a dalej stwierdzając: "Nadal jestem twoją dziewczyną." Zdaje się, że kobieta trzyma się tego kurczowo, jak gdyby właśnie to jedno stwierdzenie miało odmienić bieg zdarzeń, który doprowadził do takiego końca. Dziewczyna patrzy w niebo zastanawiając się, co teraz dzieje się z jej ukochanym, mając świadomość, że "tylko niebo wie, gdzie teraz jesteś."
Podmiot mówiący w utworze zastanawia się w jaki sposób teraz pokocha, czy kiedykolwiek będzie w stanie obdarzyć kogoś uczuciem. Każdej nocy myśli o byłym chłopaku, włącza piosenkę, która przypomina jej o nim i samotnie "tańczy z jego duchem", czując jego bliskość. Prawdopodobną przyczyną jej stanu emocjonalnego jest niespodziewane odejście mężczyzny - "Nigdy nie dostałam szansy/ Żeby choćby powiedzieć do widzenia/ muszę iść na przód/ Ale każda próba boli." Utrata boli Podmiot bardziej niż rozstanie, ponieważ nie dało ono możliwości wyjaśnienia i zamknięcia związku.
