Sevdaliza - Men Of Glass [tekst, tłumaczenie i interpretacja piosenki]

Piosenka, w której irańska artystka opowiada o kimś, kogo nazywa wyjątkowo delikatnym, kruchym. Osoba to jest niczym stworzona ze szkła - trzeba na nią uważać przy każdym ruchu. Już na początku utworu nazywa swojego mężczyznę czy człowieka w ogóle łamliwym. Kruszy się wtedy, kiedy chce być pożądanym. Ten wers sugeruje, że osoba, o której opowiada Sevdaliza poddaje się wpływom innych ludzi, rezygnuje z samego siebie na rzecz akceptacji i sympatii innych ludzi. Tekst być może opowiada o samej artystce, która tworzy tutaj alter ego, za którym może się ukryć. 

W całym tekście utworu opowiada o człowieku, który zdecydował się położyć swoje ja na szali bycia podziwianym, uwielbianym przez tłum. Tekst odnosi się więc do wielu osób, do wszystkich, którzy działają w ten sposób, którzy są w stanie zaprzedać duszę za popularność. 

Osoba, o której mowa nie należy nawet sama do siebie - fasada, którą zbudowała oddziela ją więc nie tylko od świata zewnętrznego, sama również nie potrafi już do siebie dotrzeć. Taka postawa sprawiła, że człowiek z piosenki zapomniał już kim naprawdę jest, zgubił się w gąszczu kłamstw. 

Sevdaliza podkreśla w tekście niezwykłość ludzkiej natury. To człowiek, jako jedyne stworzenie, potrafi oszukiwać sam siebie, kreować sztuczny obraz własnego ja. Jednak nie potrafi ustrzec się pułapek - ciemną nocą, kiedy zostaje całkiem sam, nie wie już kim jest. Bo nie ma ludzi ze stali, których nic nie dotyka, nic nie krzywdzi. Udawanie, że jest inaczej doprowadzić nas może tylko do wielkiej samotności.