Ten utwór opowiada o emocjonalnym bólu po utracie bliskiej relacji i próbie odnalezienia równowagi po rozstaniu. W pierwszej zwrotce Leigh Solemn opisuje swoje zmagania z odrzuceniem i poczuciem samotności, wspominając wspólne chwile i wyrażając frustrację z powodu utraconej miłości („Do anything to get her back but keep intact my pride”, „We were against all odds you said you needed time”). W tekście pojawia się też motyw pogodzenia się z rzeczywistością i próby zachowania godności mimo emocjonalnego bólu. Refren Kashara jest energetycznym wyrazem postanowienia, by nie pozwolić się zranić ponownie i podnosi ręce do góry jako symbol uwolnienia od cierpienia i akceptacji emocji („Everybody put yours hands up / I'll never let my guard down”).
Druga zwrotka Fattaya rozwija temat utraty i nostalgii, podkreślając trudność pogodzenia się z tym, że uczucia nie zostały odwzajemnione („But what I really lost is everything, thats the cost when / You tell somebody really just how you are feeling”). W dalszej części utworu pojawia się także lekka interakcja w formie skitu między Leigh Solemn a dziewczyną, która dodaje wątku autentyczności i osobistego charakteru opowieści. Ostatecznie, trzecia zwrotka powraca do nadziei i zaufania, sugerując, że mimo bólu bohater jest gotowy ponownie otworzyć się na miłość i patrzeć w przyszłość z podniesionymi rękami – symbolicznie ku niebu („Put my faith inside of a girl, like that's a sure bet / Don't even worry cause I got my hands to the sky”). Całość tworzy emocjonalną narrację o stracie, tęsknocie i odwadze, by dalej kochać i ufać.
