Ten fragment to surowy, prowokacyjny wstęp do utworu, w którym autor buduje swój wizerunek jako twardego, niezależnego i emocjonalnie odpornego człowieka. Operuje grą słów wokół pojęcia „hard” — pokazując zarówno siłę charakteru, jak i dystans do siebie. Mówi o tym, że trudno go wyprowadzić z równowagi, trudno też dorównać jego poziomowi – zarówno intelektualnie, jak i życiowo. To autoironiczna, ale pewna siebie deklaracja kogoś, kto przeszedł zbyt wiele, by przejmować się opiniami innych.
Pod warstwą humoru i bezpośredniości kryje się refleksja o wysiłku i egzystencjalnym zmęczeniu. Autor przyznaje, że trudno jest „tworzyć przekaz”, gdy brakuje siły do ciągłego parcia naprzód, ale mimo to nadal istnieje, trwa i mówi. To krótki, nieukończony, ale wyraźny szkic osobowości — z jednej strony aroganckiej i pewnej siebie, z drugiej – znużonej światem, który wymaga nieustannej walki o przetrwanie i uznanie.
