Ten kawałek wydaje się opowiadać o zagubieniu i problemach ze zrozumieniem własnych uczuć. Jami śpiewa tutaj z perspektywy człowieka, który z jednej strony odczuwa w sobie niemożliwą do zapełnienia pustkę, samotność, ale jednak nie potrafi zbliżyć się do kogokolwiek, po prostu nie rozumiejąc więzi międzyludzkich.
Potrzebuje kogoś, kto pomoże mu to wszystko zrozumieć, kogoś kto da mu jakieś pocieszenie i ucieczkę przed tym dziwnym światem. Nawet jeżeli taki związek miałby do niczego nie prowadzić, od samego początku być sztucznym, to i tak chociażby kilka chwil bez przytłaczającego poczucia zagubienia jest warte wszelkich starań.
Tak czy owak, widzimy że to raczej niemożliwe, bo czegokolwiek bohater by nie próbował to i tak nie potrafi rozbudzić w sobie jakichkolwiek uczuć. Jest pusty i zimny, niezdolny do kochania. Wszystkie ludzkie odruchy w nim umarły i pozostawiły tylko skorupę, cień człowieka, jakim kiedyś być może był.
