Piosenka "Kokayne" to utwór, w którym trzej raperzy – Locke, John Webber i Kollegah – oraz SunDiego w refrenie, gloryfikują międzynarodowy handel kokainą i związany z nim przestępczy, pełen adrenaliny styl życia. Locke przedstawia perspektywę ulicznego dealera i przemytnika z bałkańskimi powiązaniami ("Jugo Cafés", portret Tito), operującego między Holandią a Niemcami, gotowego do ekstremalnej przemocy ("jugosłowiański krawat" jako metoda egzekucji, strzelaniny) i nieobawiającego się ani policji ("w lusterku urząd celny"), ani więzienia, z którego również potrafi kierować interesami. Jego działalność to ciągłe ryzyko, ale i duże pieniądze.
Z kolei John Webber skupia się na logistyce przemytu na dużą skalę ("limit 10 kilo towaru"), modyfikowaniu pojazdów w warsztatach samochodowych do ukrywania narkotyków i dostarczaniu ich zorganizowanym grupom przestępczym, w tym rosyjskiej mafii, często w trakcie brawurowych policyjnych pościgów. Kollegah, jako "Kokslegah", opisuje dystrybucję kokainy wśród wyższych sfer – arystokracji Monako, prawników i "miękkich snobów" w ekskluzywnych klubach VIP, gdzie sam obserwuje zażywanie narkotyków przez swoich zamożnych klientów. Tekst epatuje luksusem (drogie samochody jak Rolls Royce, markowe ubrania), ogromnymi zyskami z handlu narkotykami ("3-4 miliony z 'flexu'") oraz ciągłym ryzykiem. Refren SunDiego nadaje całości filmowy, pełen przemocy charakter ("strzelamy do glin", "bang jak Castor Troy"), romantyzując niebezpieczeństwo i władzę płynącą z handlu "kokainą", a każda zwrotka kończy się symbolicznym wciągnięciem kreski tego narkotyku.
