Hikaru Utada , 米津玄師 (Kenshi Yonezu) - JANE DOE [tekst, tłumaczenie i interpretacja piosenki]

"JANE DOE" to udostępniony 22 września 2025 roku wspólny singiel dwójki japońskich artystów - Kenshi Yonezu (米津玄師) oraz Hikaru Utada (宇多田ヒカル), który powstał specjalnie na potrzeby ścieżki dźwiękowej do filmowej wersji anime "Chainsaw Man (C-Man)" na podstawie mangi Tatsukiego Fujimoto. Piosenka ukazała się za pośrednictwem wytwórni Sony Music Entertainment (Japan) Inc. (株式会社ソニー・ミュージックエンタテインメント).

Kenshi Yonezu powiedział o singlu: "Zacząłem pisać tę piosenkę, nie zastanawiając się zbytnio nad tym, kto miałby ją zaśpiewać, ale w trakcie pracy nagle poczułem, że Utada jest jedyną osobą, która mogłaby ją zaśpiewać, więc zaproponowałem jej tę pracę. W chwili, gdy głos Utady, melancholijny, a zarazem lekki, połączył się w tej piosence, pamiętam, że byłem tak przytłoczony i oszołomiony. Jako muzyk jestem naprawdę zaszczycony, że mam taką szansę".

Hikaru Utada dodała: "Kiedy otrzymałam ofertę, nie byłam pewna, co się stanie, ale naprawdę chciałam spróbować. Jako piosenkarze i autorzy tekstów, dążący do własnej indywidualności, rozumiemy się lepiej niż ktokolwiek inny i byliśmy zdezorientowani kontrastami naszych stylów ekspresji, ale mam nadzieję, że w miarę jak po omacku ​​brnęliśmy naprzód, wyłonią się nowe oblicza każdego z nas".

"JANE DOE" zgłębia tematy izolacji, wspólnego złudzenia i desperackiej, wręcz patologicznej więzi między dwiema zagubionymi duszami. Ton utworu jest eteryczny, melancholijny i głęboko niepokojący, malując obraz prywatnego świata zbudowanego na bólu i kruchej nadziei na odnalezienie. Tytuł to zachodni termin prawny określający niezidentyfikowane ciało kobiety. Od razu nasuwa to motywy anonimowości, zagubienia i wołanie o tożsamość w związku, który istnieje poza granicami normalnego świata.

Omawiany utwór to mroczny, gotycki duet o dwojgu ludziach, którzy są dla siebie całym światem, więzią zbudowaną na wzajemnych krzywdach i pakcie odrzucenia rzeczywistości. Są zagubionymi duszami (迷子), które odnajdują swój jedyny punkt odniesienia w śladach bólu, które sobie nawzajem zadają. To utwór o wyborze wspólnego piekła zamiast samotnego zapomnienia i o przejmującym pięknie, jakie można odnaleźć w tym wyborze.