K‑Rino prezentuje tu swoją hip-hopową supremację i niezwykłe umiejętności liryczne w formie przesyconego metaforami, surrealistycznego opisu własnej potęgi. Opowiada o sobie jako o fenomenie z trzema „rękami”, każda z nich zdolna siać spustoszenie, a jego entourage rozciąga się na setki metrów, chroniąc go podczas rzucania wersów, które uderzają niczym „zderzenia samochodów wielkości Hummera”. Tekst pełen jest hiperbol i fantastycznych wizualizacji – K‑Rino „uwięził Słońce i gwiazdy w jednym garażu” i jego wersy mają moc niszczenia przeciwników w każdym kierunku. Hook podkreśla jego dominację: „Poruszam nimi jak figury szachowe… każdy challenger na północ, południe, wschód czy zachód przestaje istnieć.”
W kolejnych zwrotkach K‑Rino kontynuuje tę hiperboliczną narrację, opisując swoje zdolności magiczne, nadludzką percepcję i siłę słów, które wpływają na fizyczną i psychiczną rzeczywistość przeciwników. Przemieszcza się w surrealnych przestrzeniach, w których jego głos może zmieniać ludzi i sytuacje, a każdy werbalny atak jest tak potężny, że nawet agenci federalni stają się bezsilni. Tekst jest pełen odwołań do niezwykłych zdolności, nadprzyrodzonych obrazów i kreatywnych metafor, które ukazują K‑Rino jako absolutnego mistrza słowa, którego liryczna głębia i intelektualna przewaga eliminują wszelkich rywali, pozostawiając go niekwestionowanym władcą swojej sfery.
