„Patrz Pod Nogi” pokazuje nam, że Knap pomimo swojego wieku (co zresztą sam tutaj podkreśla) ma jednak całkiem racjonalne podejście do życia. Dzieli się tutaj z nami swoimi przemyśleniami wobec nieprzewidywalności losu, podkreślając to, że jego zdaniem trzeba patrzeć na świat z dystansem, by się w nim nie zagubić. Nie zamierza dawać słuchaczom jakiejś lekcji, przekonywać do swojego światopoglądu, bo jest świadom tego, że nie ma tak naprawdę żadnych prostych rozwiązań na szczęśliwe życie.
Autor cieszy się po prostu z tego, że mógł wychowywać się w dobrych warunkach i nie poznał jeszcze czym są prawdziwe problemy. Jest wdzięczny za to, jak do tej pory dobrze mu się powodzi, co nie zmienia faktu że łudzi się co do trwałości takiego stanu. Przecież życie jest w stanie pisać naprawdę przygnębiające historie i nigdy nie wiadomo, kiedy spotka nas jakiś cios, jakkolwiek wcześniej nie bylibyśmy szczęśliwi. Trzeba więc traktować je z pokorą i nie próbować na siłę udawać kogoś, kim się nie jest.
Dlatego też Kuba wprost przyznaje, że nie kreuje się na żadnego „człowieka ulicy”, by docierać do większej liczby odbiorców. Może i lubi sobie usiąść na ławeczce i wypić Perłę, ale nie zamieniłby swojego wygodnego życia na takie brutalne realia. Jest po prostu sobą i nie widzi potrzeby, by stawać się kimkolwiek innym. Jedyne, co może robić to dalej się rozwijać i tak jak do tej pory stąpać twardo po ziemi. Bujanie w obłokach może i jest przyjemne, ale raczej nigdzie nie doprowadzi. Znacznie lepiej być kowalem swojego losu i po prostu brnąć przed siebie, nie bojąc się porażek i trudności. Tylko pokonując przeciwności losu stajemy się silniejsi.
