Ten utwór to braggowy, klubowy i uliczny banger w stylu latynoamerykańskiego dancehallu i reggaetónu, pełen prowokacji, humoru i silnej tożsamości kulturowej. Raka Dun i Raka Rich (z duetu Los Rakas) łączą rytmiczny hiszpański slang z mieszaniną angielskiego, tworząc klimat osiedlowej pewności siebie, seksualnych aluzji i jasnego przekazu: „nie cofam się, nie zatrzymasz mnie”. Refren oparty na zabawnym i kontrowersyjnym obrocie sytuacją seksualną jest wyraźnie przerysowany, stylizowany na uliczną anegdotę – działa jak wyzwalacz imprezowej energii, ale też przemyca obraz środowiska, gdzie granice prywatności i bezpośredniości są zatarte.
Zwrotki przeplatają dumę z bycia rozpoznawalnym na ulicy, odrzucenie fałszu i prób zastraszenia – „me quieren detener, pero no me echo pa’trás” – z bezczelnym flirtem i seksualną grą („yo sé que a ti te gusta el burro”). Raka Rich wnosi więcej trapowej energii i angielskich wstawek, co podkreśla wielojęzyczny charakter ich muzyki. Całość to muzyczne „nie przepraszam za siebie” – zuchwałe, surowe i osadzone w codzienności Ameryki Łacińskiej oraz miejskich gett USA. Ten numer nie prosi o zgodę – on wchodzi z buta, rozkręca parkiet i zostawia po sobie dym.
