"Paznokcie" to kawałek o miłości, która nie polega jedynie na fizycznym pociągu, ale jest czymś znacznie głębszym i ważniejszym. Małpa opowiada tutaj o kobiecie w której się zakochał, opisując nam jak bardzo inaczej postrzegał ją w porównaniu do swoich wcześniejszych obiektów zainteresowania. Tutaj nie chodziło o zwyczajną fascynację jej ciałem, o zwierzęcy pociąg i normalne zauroczenie, a bardziej o tę niemożliwą do opisania chemię, wrażenie jakie na nim wywarła.
Chciał ją poznać, odkryć jej umysł, widząc w niej znacznie więcej niż "typowy" facet, nastawiony tylko na przyjemność. Pamięta jej zapach, kolor jej paznokci i mnóstwo innych, małych i pozornie nic nie znaczących szczegółów, które jednak w jego głowie urastają do wielkich rozmiarów.
Niestety autor nigdy nie wykorzystał żadnej okazji, by rozwinąć jakoś tę znajomość, po prostu nie potrafiąc znaleźć odpowiednich słów, by zagadać. Możliwe, że był po prostu pod zbyt wielkim wrażeniem tej kobiety i bał się nawet spróbować do niej zbliżyć. Wolał ją po prostu obserwować i napawać się samą jej obecnością, bo już samo to wystarczyło żeby uświadomił sobie, jak bardzo jest w niej zakochany. Wątpliwości i brak pewności siebie nigdy jednak nie pozwoliły mu zrobić pierwszego kroku, na zawsze zostawiając tę kobietę w sferze jego marzeń.
