"Asleep In The Deep" przedstawia proces, przez który każdy z nas musi przejść by wstać na nogi po jakimś trudnym doświadczeniu. Mowa tu konkretnie o rozstaniu i cierpieniu, jakie ono potrafi za sobą nieść. Autorzy pokazują nam tutaj, że jedyną drogą do tego, żeby dojść do siebie jest stawienie czoła wszystkim swoim negatywnym emocjom. Trzeba po prostu przepracować swoją stratę, nie unikać myślenia o swoim bólu i przyjąć go jako część siebie, by przezwyciężyć smutek. Póki nie przyznamy sami przed sobą tego, że cierpimy, nasze demony nie znikną.
Cała idea przechodzenia przez tę jakby nie patrzeć "żałobę" ukazana jest tutaj jako zabarykadowanie się w domu oczekując przejścia huraganu. Należy przygotować się na najgorsze i po prostu przez to przejść, by doczekać wschodu słońca. Nie ma innej metody. Ciągła ucieczka od rzeczywistości i tak nas do niczego nie zabierze. Nawet jeśli na chwilę zrobi się nam lepiej to wspomnienia i tak nas dopadną. Powinniśmy więc tak jak chłopaki z Mastodona na głos wykrzyczeć swój ból, bo tylko przyznając się do swej słabości jesteśmy w stanie je przezwyciężać. To właśnie jest ten pierwszy krok, bez którego jesteśmy bezsilni.
