W tym kawałku chłopaki z Mastodona rozprawiają się z krytycznymi komentarzami dotyczącymi kierunku w jakim zmierza ich twórczość. Wiadomo, że od czasu "Crack The Skye" muzycy coraz śmielej eksperymentują ze swoim brzmieniem, co nie do końca podoba się wszystkim ich fanom. Oni jednak widzą to inaczej – chcą się cały czas rozwijać, nie powtarzając tego, co udało im się już zrobić.
Jeśli przyjrzymy się pierwszym trzem wersom, z łatwością zauważymy w nich odniesienia do "Remission", "Leviathan" i "Blood Mountain". Muzykom udało się już "oswoić te bestie", więc kierują swój wzrok ku nowym, nie zbadanym rejonom. Wolą iść dumnie w otchłań, nie wiedząc czego się spodziewać, niż trzymać się tego, co doskonale im znane. Jeżeli ludzie nie są w stanie tego zrozumieć i spodziewają się po nich nieustającej fali klonów pierwszych trzech krążków to cóż, rozczarują się.
Koniec końców Brent, Brann, Troy i Bill tworzą dla siebie, przekuwając swoje pomysły i doświadczenia codziennego życia na muzykę, która już od lat rusza tysiące fanów. Jeśli więc chcą podejmować ryzyko i zgłębiać nowe obszary, powinniśmy wraz z nimi patrzeć na tę podróż z nadzieją i ekscytacją.
