Podmiot mówiący w utworze zwraca się do prawdopodobnie już byłego partnera/ partnerki, stanowiąc tym samym, że utwór jest piosenką o nieszczęśliwej miłości i rozstaniu. W początkowych wersach pytając adresata "jakie to uczucie leżeć samotnie w łóżku, wiedząc, że tak już będzie zawsze?" Koniec związku obrazowany jest tu przez zachodzące, załamujące się i wypalające słońce.
Podmiot wielokrotnie powtarza, że kocha Adresata w weekendy, i nie może się pozbyć resztek tej miłości. Jednocześnie stwierdza, że w jego wnętrzu toczy się emocjonalna wojna, między uczuciem, którym mimo wszystko darzy Adresata a faktem, że jest osobą nieodpowiedzialną i niegodziwą. Uderzający jest tu fakt, że Podmiot wypowiada się na swój temat w sposób deprecjonujący. Osoba mówiąca w utworze do samego końca nie chce dopuścić do siebie faktu, że znajomość faktycznie się kończy, rozstanie jest tego finalnym etapem. W końcowych słowach podkreśla: "staramy się z tego śmiać, jak gdyby to było okej/ (tak właśnie powinno się stać)/ ale to trudne, czy właśnie tak powinno być?"
