Hej! Hej! Hej!
Nie lubię chodzić po tym starym, pustym domu
Więc weź mnie za rękę, pójdę z Tobą Skarbie
Schody skrzypią gdy zasypiam
To nie pozwala mi zasnąć
To dom mówi Ci, żebyś zamknęła oczy
Czasami nie potrafię sobie zaufać
Zabija mnie patrzenie na Ciebie w takim stanie
Bo prawda może się różnić
Ta łódź zabierze nasze ciała bezpiecznie na brzeg
Hej! Hej! Hej!
W mojej głowie jest stary głos
On mnie powstrzymuje
Powiedz jej, że tęsknie za naszymi pogawędkami
Niedługo to zostanie spalone z naszą przeszłością
Bawiliśmy się na dworze kiedy byliśmy młodzi
I pełni życia i pełni miłości
Czasami nie wiem czy ze mną dobrze czy źle
To Twoja głowa płata Ci figle kochanie
Bo prawda może się różnić
Ta łódź zabierze nasze ciała bezpiecznie na brzeg
Hej!
Nie słuchaj słów, które mówię
Hej!
Wszystkie krzyki brzmią tak samo
Hej!
Prawda może się różnić
Ta łódź zabierze nasze ciała bezpiecznie na brzeg
Odszedłeś
Widziałam jak znikałeś
To, co pozostało, to twój duch
Teraz jesteśmy rozdarci, rozdarci, rozdarci
Nic nie możemy zrobić
Po prostu pozwól mi odejść, spotkamy się wkrótce
Teraz poczekaj, czekaj, czekaj na mnie, proszę się rozejrzyj
Zobaczę cię kiedy zasnę
Hej!
Nie słuchaj słów, które mówię
Hej!
Wszystkie krzyki brzmią tak samo
Hej!
Prawda może się różnić
Ta łódź zabierze nasze ciała bezpiecznie na brzeg
Hej!
Nie słuchaj słów, które mówię
Hej!
Wszystkie krzyki brzmią tak samo
Hej!
Prawda może się różnić
Ta łódź zabierze nasze ciała bezpiecznie na brzeg
Piosenka stanowi romantyczną rozmowę pomiędzy dwojgiem kochanków. Pierwsze wersy utworu przywodzą na myśl rozmowę między wdową, a jej zmarłym mężem. Kobieta przyznaje, że od jego śmierć dom, w którym mieszka jest pusty i nieprzyjazny. Czuje się samotna, opuszczona i przerażona jego nieobecnością.
Z drugiej strony można te same słowa interpretować jako opowieść o depresji. Wtedy pusty dom byłby metaforą stanu w jakim się znajduje. Wokół niej utworzyła się przytłaczająca pustka, do której nie potrafi nikogo wpuścić. Nawet swojego ukochanego. Taką interpretację tekstu potwierdzają także kolejne słowa. Bohaterka mówi w tam, że nie potrafi już sama sobie poradzić, stan, w którym się znajduje męczy ją i nie pozwala normalnie żyć. A ona tak bardzo tęskni za rozmowami, które prowadziła ze swoim chłopakiem.
Jedna i druga intepretacja tekstu zdaje się być jak najbardziej prawdopodobna. Wokaliści śpiewają, że ostatecznie statek i tak dostarczy ich bezpiecznie do brzegu. Nasuwa to myśl o umieraniu - każdy z nas w końcu skończy tak samo. Bezpieczny w ciemności śmierci. Bo tylko wtedy nie jesteśmy już narażeni na nic, co może nas spotkać na tym świecie.
